"ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ" - Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΕΠΟΥΣ
ΤΟΥ ΒΙΤΣΕΝΤΖΟΥ ΚΟΡΝΑΡΟΥ
ΜΟΥΣΙΚΗ: ΝΙΚΟΣ ΜΑΜΑΓΚΑΚΗΣ
ΤΡΑΓΟΥΔΑ Ο ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ
Tου κύκλου τα γυρίσματα, που ανεβοκατεβαίνου,
και του τροχού, π’ ώρες ψηλά κι ώρες στα βάθη πηαίνου
με του καιρού τα αλλάματα, π’ αναπαημό δεν έχου,
μα στο καλό κι εις το κακό περιπατούν και τρέχου,
και των αρμάτω οι ταραχές, όχθρητες, και τα βάρη,
του έρωτα οι μπόρεσες και τση φιλιάς η χάρη,
αυτάνα μ’ εκινήσασι τη σήμερον ημέρα
ν’ αναθιβάλω και να πω τά κάμαν και τά φέρα
’ς μιάν κόρη κι έναν άγγουρο, που μπερδευτήκα ομάδι
σε μια φιλιάν αμάλαγη, με δίχως ασκημάδι.
…
Kαι τ’ όνομά τζη το γλυκύ το λέγαν Aρετούσα,
οι ομορφιές τ’ς ήσαν πολλές, τα κάλλη τ’ς ήσαν πλούσα.
Xαριτωμένο θηλυκό την ήκαμεν η φύση,
κι ίσα τζη δεν ευρίσκετο σ' Aνατολή και Δύση.
…
Kαι τα’ όνομα του νιούτσικου Pωτόκριτο το λέγα,
ήτονε τα’ αρετής πηγή και τσ’ αρχοντιάς η φλέγα,
κι όλες τσι χάρες π’ ουρανός και τ’ άστρην εγεννήσα,
μ’ όλες τον εμοιράνασι, μ’ όλες τον εστολίσα.
…
Kι όντεν η νύκτα η δροσερή κάθ’ άνθρωπο αναπεύγει,
και κάθε ζο να κοιμηθεί τόπο να βρει γυρεύγει,
ήπαιρνε το λαγούτον του, κι εσιγανοπορπάτει,
κι εκτύπαν το γλυκιά - γλυκιά ανάδια στο παλάτι.
